JET HIZIYLA YAPILANDILAR

Arnavutköy ile birlikte ilçe olmaya hak kazanan İstanbul’un Anadolu yakasındaki Ataşehir, Sancaktepe ve  Çekmeköy ile Avrupa Yakasındaki Sultangazi, Beylikdüzü, Esenyurt ve Başakşehir ilçeleri geride kalan 2 yıl içerisinde deyim yerindeyse jet hızıyla yapılandılar.

Altyapısından, üst yapısına; imarından konut sorununa; trafik sorunundan ulaşım sorununa varıncaya dek tüm sorunlarını çözüme kavuştururlarken bu ilçeler ile birlikte ilçe olan Arnavutköy neden sorunlarını çözemiyor ?

ARNAVUTKÖY’DE SORUN NE ?

Burnumuzun dibinde yer alan Sultangazi ilçesi ile Esenyurt ilçesi tüm sorunlarını bir çırpıda çözüp, “Kent olma sürecine” girmişken Arnavutköy hala hiçbir sorununu çözememiş olmanın burukluğunu yaşıyor. Yaklaşık üç yıl kapalı kalan ve birçok vatandaş ile esnafa adeta kan kusturan “İmar sorunu” Belediye yetkililerinin her ne kadar “İmar konusu çözüldü ve imarlar açıldı dese de” Arnavutköy’de bu sektörden ekmek yemeye çalışan herkes adeta kan ağlıyor. Çünkü Arnavutköy’de yaprak kımıldamıyor. Çünkü Arnavutköy’de hareket yok. Çünkü Arnavutköy’de bereket yok. Şimdi herkesin dilince olan şu cümle akla geliyor; İyi ama Arnavutköy’ün suçu ne ?

Arnavutköy’lü mutsuz

Yıllardır kapalı olan imarlar neticesinde adeta buhran içinde olan emlak ve inşaat sektörü hazırlanan planların kamuoyuna açıklanmasıyla daha da büyük bir buhran içine girdi. Arsa alan, arsa satan, bina yapmak isteyen, bina yapımında çalışmak isteyen, inşaat malzemesi alan-satan kısacası herkes derin bir mutsuzluk içine girdi.

‘Arnavutköy Mutlu’ afişleri ile toz pembe tablolar çizen Belediye yetkililerinin aksine Arnavutköy esnaf ve vatandaşı beklediği gibi bir imar planı ile karşılaşamayınca hayal kırıklığı yaşadı.

Kentsel dönüşüm mü? Rantsal Dönüşüm mü?

Kimsenin pek bir şey anlamadığı, ‘Hacı abi şimdi ben 150 metre yere ev yapacak mıyım, yapamayacak mıyım?’ sorularını sorduğu Arnavutköy’de umutların söndüğü noktaya gelindi. Vatandaşın beklentilerinin dikkate alınmadığı yeni planlara yapılan itirazlara önümüzdeki günlerde cevap gelmesi beklenirken vatandaş şu sorularla yetkililerden cevap almayı umut ediyor;

“Yapılan bu planlarda vatandaşların sorunları mı dikkate alındı? Yoksa birilerinin çıkarları mı dikkate alındı? Yetkililer vatandaşı doyurucu bilgilendirme yapmadı. Bundan dolayı Arnavutköy’de yaşayan vatandaşların kafalarında hala soru işaretleri var. Yapılan imar değişiklikleri ile Kentsel değişim mi?

Rantsal değişiklik mi yapıldı?

Yapılan değişikliklerden hiç kimse memnun kalmadı. Yoksa bu yeni imar planları ile vatandaşın elindeki arsaların yada toprakların İSKİ yasası bahane edilerek ellerinden alınarak “birilerine” “rant “sağlamak mı amaçlandı?”

Her gün farklı bir internet sitesinde yayınlanan İstanbul’un değer kazanan arazileri listesinde ilk sıralarda yer alan Arnavutköy’de neden halkın öz be öz kendisinin olan arazilerine bina yapmaları zorlaştırılıyor. Yoksa yayınlanan bu haberler sahte haberler mi?

Arnavutköy’lü, Altunay ve Kadıoğlu’nu imrenerek izliyor

Halbuki hemen burnumuzun ucundaki iki ilçeyi incelediğimizde kentleşme sürecini hızla tamamlama yolunda hızlı adımlar atıyorlar. Evet Sultangazi ve Esenyurt’tan bahsediyoruz. Özellikle Esenyurt Belediyesi imar konusunu hızlı bir biçimde tamamlayarak, hizmete sundu. Hizmete sunmanın yanı sıra, ilçede baş döndüren bir hızla binalar birbiri arkasına yükseliyor. Başkan Necmi Kadıoğlu ilçede çok önemli projelere imza atarak, bu güne kadar yaptığı hizmetleri yeterli görmeden “Daha fazla Hizmet, daha fazla Refah” prensibi ile ilçenin” bu gününü değil gelecek 50  yılını planlıyoruz” diyerek gazetelere manşet oluyor. Hal böyle olunca Esenyurt’ta inşaat firmalarının yaşadığı zorluk ve sıkıntıları bir çırpıda çözmüş, bundan dolayı da büyük inşaat firmaları  Esenyurt’ta konut projelerini gerçekleştirmek için akın ediyor.

Sultangazi’de de durum pek farksız değil. Sultangazi ilçeside ilçe olduktan sonra tıpkı Esenyurt gibi sorunları çözerek yatırımcının önündeki engelleri kaldırdı. Bugün ilçenin  çehresini değiştiren AVM’ler birbiri ardına açılmaya ve vatandaşa hizmet vermeye başladı. Öyle ki Arnavutköy’de yaşayıp da ‘Keşke Cahit Altunay gibi girişimci, heyecanlı, içten, samimi bir başkanımız olsaydı’ diyenlerin sayısı her geçen gün hızla artıyor.

Bu durumda akıllara şu soru geliyor; Esenyurt Belediye Başkanı Sayın Necmi Kadıoğlu, Sultangazi Belediye Başkanı Sayın Cahit Altunay, Beylikdüzü Belediye Başkanı Sayın Yusuf Uzun ve diğerleri daha mı becerikliler? Bunlar da aynı siyasi partinin mensubu değimliler?

Hala vidanjör ile kuyu çekiyoruz

Arnavutköy’ün ilçe olmasının ardında geçen sürede değişen pek bir şey olmayınca ne değişti. İlçede yaşayan insanların refah düzeyinin yükseltilmesi için ne gibi girişimler yapıldı? Daha altyapı sorunlarını bırakın çözmeyi henüz plan projelerin dahi olmadığı ilçe acaba ne zaman ilçe olacak?. Arnavutköy kağıt üzerinde ilçe ancak gelin görün ki, hala bir çok mahallede İSKİ vidanjörleri vatandaşların foseptiklerini çekmek için sokak sokak  dolaşmaya devam ediyor.

Cebeci otobüsleri kalksın tek araçlar gidelim

Ulaşımda da oldukça geride kalan Arnavutköy’de her sabah ve her akşam tıka basa dolmuşlara sıkışmış insan manzaraları ile adeta 20 yıl önceki İstanbul’u hatırlatıyor. Bugün İstanbul’un en ücra köşelerdeki ilçelerinde bile birçok noktaya tek araçla seyahat etme imkanı var iken Arnavutköy bu imkanlardan ne yazık ki faydalanamıyor. Geçtiğimiz günlerde “Şükür Yarabbi” dedirten bir kararla Arnavutköy’den Yenibosna’ya kadar tek bir araçla gidebilme imkanına kavuşan Arnavutköy’lüler, Topkapı, Aksaray, Eminönü, Beyazıt gibi önemli merkezi noktalara da tek bir araçla gideceği günü özlemle bekliyor.

Arnavutköy’lü umut bekliyor. Arnavutköylü ışık bekliyor. Arnavutköylü sürekli kaldırılıp yeniden döşenen parke taşlarını değil, çocukların aileleriyle birlikte oyunlar oynayacağı oturup çay içecekleri mekanları istiyor. Arnavutköylü sabah işine gitmek için önce Cebeci Mahallesine gitmektense direkt iş yerine gitmek istiyor. Arnavutköylü arazisine ev yapmak istiyor. Arnavutköylü girişimcilerin bölgeye çekilmesi için çaba sarfedilmesini bekliyor. Çünkü eşiyle dostuyla arkadaşıyla sinemaya gitmek isterken 40 kilometre yol gitmek istemiyor. Saymakla bitmeyecek olan bu istekler aslında çözümü çok zor olmayan istekler olsa gerek.