Kara haber tez, güzel haber geç ulaşırmış.

                                                varsın,geç ulaşsın,

                                                                        ama ulaşsın.

Bugün benim bayramım,

           sevinçliyim,

                         mutluyum,

                                       bahtiyarım,

                                              söyleyecek söz bulamıyorum.

Hani okul çağına gelmekte olan bir çocuğa

                              bisiklet alırsınız ya,

                                  o çocuğun yaşadığı mutluluğu yaşıyorum.

Kırlara,bayırlara,bozkırlara çıkıp,

                                  haykırmak istiyorum sevincimi

                                                                     tüm dünya ile

                                                                          paylaşmak için.

Oysa bu gün hepimizin bayramı olmalı,

                                                inanın buna arkadaşlar.

Parti içi demokrasi vurgusu yapmaktan,

                                           artık usanır olmuştum,

                                                 sürekli dile getirmekten

                                                                         ve tartışmaktan.

Rahatsızlık duyanları gördükçe

                                           içim yanardı,

                                                anlamakta güçlük çeke çeke.

Nasıl da kanıksanmış mevcut parti yapılanması

                                           hiçbir şeyin değişmeyeceği

                                              ve değişimin bir ütopya olarak görülmesi.

Atalarımız ne güzel demişler,

                                  “Bir musibet bin nasihatten iyidir” diye

Demokrasi denen nimeti yalnız anlatmakla,

                                                    kazıyamazsınız taze beyinlere

Yaşatmalısınız doya doya demokrasi şölenlerini,                                   

                                                             üye özgürlüğünü 

                                                                       seçmeyi,seçilmeyi.     

Tüm örgüt ayağa kalkacak,

                                  inecek alanlara,

                                                yaşasın özgürlük ve demokrasi diye!

Demezler mi, kendi içinde demokrasiyi yaşatamayanlar,

                                                                         halka nasıl yaşatacak diye.

Bilirsiniz Üstad Nazım Hikmet’in “Vasiyet”adlı şiirini,

Son mısralarında,

“Yoldaşlar,o günden önce yani,

öyle gibi de görünüyor –

Anadolu da bir köy mezarlığına gömün beni

Ve de uyarı da gelirse,

Tepemde birde çınar olursa

Taş maş da istemem hani… “

                         derken yaşadığı bahtiyarlığı

                                                    bizler de neden yaşamayalım.

Hele bir de ekim-kasım aylarında

           yapılacak olan tüzük kurultayında alınan kararlar,

                                                                 olağan kurultayda uygulanırsa,

Üstadın dediği gibi,

                      “değme keyfime” diğeceğim ama,

Sanki hiçbir şey yokmuş gibi

                                         yaşanan derin sessizliği de

                                                           doğrusu anlayabilmiş değilim.

Saygılarımla.

Hasan TEMEL                   hasan@temel.us