Bu konuyu Medya ve Medya Mensuplarının anlaşılması açısında bir kez daha yazmak istedim.

Her medya mensubu değişik şekillerde haber yapma özelliğine sahiptir. Zaman zaman farklı düşünmekten kaynaklı, değişik haberler, yorumlar ortaya çıkmaktadır. Eleştiriler olmalı ki yapıt-eser daha sağlam oluşsun.  Yapılan hataların, yanlışların düzeltilmesine yardımcı olunsun. 

Medya olarak kendini izlettirmek ayrı bir meziyettir.

Özel bir haber veya konu bulmalısınız. Suya da sabuna dokunup haber yapmalısınız. Bunu yaparken kişi hak ve özgürlüklerine, basın meslek ilkelerine uymak gerekir tabi ki…

Medya daha çok krizlerde takip edilir...

Savaşlarda herkes medyanın başındadır. Bir derbi maç olur, hava gergindir herkes medyanın başında bekler. Bunun çeşitli örnekleri vardır. Bizde bazen izlenirliliğimiz artırmak için gerginlikten, gündemden besleniriz. Bu gerçek anlamda haber üreten bir yayın organının vazgeçilmez bir gerçeğidir. Toz-pembe haber üreterek, bütün bir seneyi bahar havasında, suya sabuna dokunmadan geçirmemizi kimse beklemesin. Zira ortamı biz gerginleştirmiyoruz, var olan mevcut durumu kamuoyuna aktarma cesareti sergiliyoruz. Kamuoyunun olup bitenden haberdar olmasını sağlıyoruz. Ucu bazen bazılarında dokunsa da bu bir kamu görevidir aslında… Halkı bilgilendirmek ve görüşlerini yetkili mercilere iletmek…

Takıntı yoksa mesele yok…

Fakat bazı medya kurumlarında, bir noktaya karşı takıntı oluşabiliyor. Bu zaman içinde kronik bir vakaya dönüşüyor. Bir kurum sürekli olarak tenkit ediliyor. Ama zaman içinde insanlar -nasıl her öğün aynı yemeği yemekten bıkarsa- bu haberlerden de bıkıyor. Eleştirler, haberler yapılırken, sorular yöneltilirken yerel medyanın saygınlığına; kazancını bu işten sağlayan arkadaşlara zarar verici hareketlerden kaçınmak gerek.  Kişisel kazanç kaygısı ile hareket yerine toplam kaliteyi yakalama adına hareket edersek, yarın toplam fayda noktasında daha fazla kazanç sağlanır.