“Asalet sıradandı,herkes de vardı..

Zor olan kitapları bile, kolayca okurdu gençler..

Kızların etekleri kısaydı,erkeklerin saçı uzun,ne fark eder?

Kadının ruhuna bakılırdı,erkeğin kafasının içine.”

Ortak özellikleriydi belki de yoksulluk..

Cesaretleri..

Ve tam bağımsız Türkiye özlemi

Gaz yoktu..

Gaz maskeleri de yoktu.

Gaz kuyrukları vardı..

Ama..

Gaz bombaları yoktu.

İnternet nedir,sosyal medya nedir bilmezlerdi..

Bir radyo,birde siyah beyaz televizyonları vardı..

Sansür hastalığının pençesinde kıvransa da.!

70’li yılların gençliğinden bahsediyorum..

İyi bakın alanlara..

“Hala 70’lerin şarkıları,marşları dillerde..

Çünkü her birinin destansı bir öyküsü vardı..

Birlikte koştular hayallerinin peşine”

İçlerinde yaşadılar,yenilginin acısını..

Feda ettiler kendilerini..

Çocuklarına, daha güzel bir dünya bırakmak uğruna.

Yıllarca izlemekle yetindiler.. 

Yetişen gençlikten hoşnut olmadılar..

Ne yaptılarsa, suyu tersine çeviremediler..

Yoruldular..

Çaresiz kaldılar..

Gördüler gençleri..

Özgürlüklerin değil..

Diskoteklerin,dinsel hurafelerin peşinden koştuklarını..

Yine de,küçük,küçücük de olsa içlerinde bir umut taşıdılar..

Hiç vazgeçmediler sevdalarından..

Ta ki, kara toprağa misafir olana kadar.

Ne mutlu, bu günleri görebilenlere..

O küçücük umut filiz verdi,büyüdü, fidan oldu!

Gençler sokakta..

Özgürlükçü olarak tanımladılar kendilerini..

Özgürlük şarkıları söylüyorlar..

İstedikleri tek şey, özgürlüklerine saygı..

Ellerinde ki tek silah..

Kitlesel hak ve özgürlükler talebi.

Bu günleri göremeyenler..

Kara toprağa misafir olanlar..

Rahat uyuyun yerinizde..

Ektiğiniz fidanlar meyve verdi..

Artık hasat alma zamanı.

Bir nesil, sahneden yavaş yavaş çekilirken..

“Çok şükür ,çok şükür, bu günleri de gördük” diyebilmenin mutluluğu yaşıyor..

Çünkü,onlar için ölüm, artık anlamsız kalmakta.

Arkalarında bıraktıkları fidanlar..

Artık meydanlarda haykırıyor..

Özgürlüğüme dokunma diye..

Çünkü onlar, nede olsa..

Babalarının çocukları..!

Hasan TEMEL         hasan@temel.us