Bilindiği gibi futbol en sevilen ve herkes tarafından oynanabilen bir oyun. Küçüklüğümüzde mahallede çocuklar toplanır, maç yapardık. Tabii kadroyu topun sahibi belirlerdi.  “Benim topum. Ben seçeceğim” der istediğini alır, istemediğini almazdı. Kale yoktu, o mahalle maçlarında. Taş üstü diye bir tabir vardı. Takımın o anda otomatik bir kontrol sistemi vardı. Atılan şutların gol olup olmadığı, herhangi bir pozisyonda faul olup olmadığı bu otokontrol sistemi ile hallediliyordu. En azından çoğunluğun kararı kabul edilirdi. O zamanlar futbol çok güzel bir oyundu. Sabahtan akşama kadar bıkmadan oynayabildiğimiz bir oyun. O zamanlar güzel olan bu oyun şimdi de güzel mi ?  O  zamanın çocukların bile aralarında halledebildiği futbolun kurallarını ‘eşek kadar adamlar’ neden halledemiyorlar?  O çocuklar daha mı zekiydi?  Daha mı becerikliydi ? Tabi ki değil. Sorun onların temiz düşünceleri idi. Şimdilerde futbol ile temiz kelimeleri yan yana gelemez oldu. En büyük sorun bu sanırım. Çocukken bu oyunu para için oynamazdık. Sevdiğimiz için oynardık. Ter atmak için oynardık.  Ne yazık ki şimdi ise öylemi. Sadece para için oynayan oyuncularımız var. Para ile kirlenen eller değdi futbolumuza! Herkesin her kuralını bildiğini zannettiği , yeri geldiğinde de oyunun kurallarını ben koydum edasına büründüğü bir oyun oldu futbolumuz.  Bazı yöneticilerin yaptığı da bunun aynısı değil mi? Ben şampiyon yaptım, bir yere gitmem. Ligimizde menajerlerin çoktan topun sahibi olduğunu da hatırlatmama gerek yoktur umarım. Şimdilik hoşça kalın…