Kemal Kılıçdaroğlu, 23 Haziran yerel seçimlerinde turnayı gözünden vurarak derin bir oh çekti. Çünkü büyük kentleri kazanarak koltuğunu sağlama almış oldu.     Bende hakim çoğunluk gibi, yerel seçim başarısının kurultaya genel başkan açısından, pozitif bir yansımasının olacağına inananlardanım.Genel başkan yardımcılarına duyulan güvensizlik ise,bir ‘CHP Klasiği’ne dönmüş olsa da bunun ana kaynağı, demokratikleşme hamlelerinin askıya alınmasıdır!   İnsan hayatını, mutlu huzurlu ve sağlıklı bir şekilde sürdürülebilir kılmak için, kurallara dayalı bir yapıya ihtiyaç duyulur.                     Malumunuz, insan hayatı önemli olduğu gibi, o kısa hayat, tesadüflere terk edilemeyecek kadar değerlidir.            Bu vesileyle insanlık tarihi, yaşam kalitesini daha yukarılara çekmek için, kurallar silsilesinden asla taviz vermeyen bir hareketlilik içinde olmuştur.   Siyasi partilerde canlı organizmalar gibi doğar yaşar ve ölürler. Kalıcı olmak içinde parti tüzük ve programlarda yenilikçi çağa uygun düzenlemelere ihtiyaç duyarlar.                                 Bu basit kural bile partilerimizin çok uzağında. Siyasetin günlük akışı içinde belirlenen politikalar la hem ülke hem de partiler, dizayn edilmeye çalışılıyor.                 Oysa,siyasi partilerin iç işleyişlerinde yetkilerin tabanla paylaşılması,siyasete kalite katacağı gibi lider hegemonyasına da son verecektir.   Bu köşede defalarca yazdım.Görülen o ki yazmaya da devam edeceğim.Bütün siyasi partiler, iç işleyişte,  AKP ile benzeşme yarışı içine girdiler!                               Bazı partili dostlar belki alınacaklar ama, CHP’ de diğer muhalif partiler gibi AKP’lileşmekten kendini uzak tutamıyor.   Hatırlayın, Kılıçdaroğlu Genel Başkan olduğunda parti içi demokratik işleyiş beklentisi, meyvesini verecek derken, güçlü “Genel Sekreterlik” makamı tüzük’ ten çıkartıldı!  Bu dikkat çekici gelişme,2007 de AKP’de yaşanan kırılmanın bir benzerinin de,CHP’de yaşandığı gerçeğini hatırlattı.   Parti üyeleri ve parti içi muhalefet yeterli görmese de Kemal Kılıçdaroğlu öncesinde CHP Genel sekreterleri PM tarafından seçilirdi.                                                  Daha sonra parti içinde çok sesliliği önlemek için genel sekreterin, genel başkanın atadığı MYK üyelerince seçilmesi, CHP ve Kılıçdaroğlu için büyük talihsizlik oldu.    Doğru olan,MYK üyeleri ve genel sekreterin PM üyelerince seçilmesini ve gerektiğinde görevden alınmasını demokratik zenginlik olarak görülmesidir.   Demokrasinin içselleşmediği ülkelerin sosyal demokrat partilerinde,yetkilerin tabanla paylaşımı her ne hikmetse unutuluyor.           Fikri farklılıklara tahammülsüzlük, insanları, demokratik uygulamalardan uzak tuttuğu gibi, parti içi ilişkilerin de zedelenmesine yol açıyor.   Çok seslilik, parti içi ideolojik tartışmalara zenginlik kattığı gibi, bu karşılıklı münazaralar, bir nevi  üyelerinde eğitimden geçmesine vesile oluyor.                                       Artı, farklı fikirlerin önünü açmak, partiye heyecan katacağı gibi demokratikleşmenin de önünü açıyor.   Faaliyetlerini sürdüren tarihin en eski partilerinden biri olan CHP’nin, geçmişte olduğu gibi siyasi tarihimize iz bırakan genel  sekreterlere ihtiyacı var.                             Kasım Gülek, Bülent Ecevit, Şeref Bakşık(SHP), Deniz Baykal(SHP),Ertuğrul Günay, Adnan Keskin, Önder Sav gibi.        Neredeyse yarım asırdır unutulmayan bu şahsiyetler, isimlerinden değil, parti içi güç dengelerin korunmasında gösterdikleri çabalarla bu günlere kadar anılır oldular.                                                    Umarım en kısa sürede bu parti içi temel eksiklik görülür ve o esk i, şaşalı güçlü genel sekreterlik günlerine geri dönüş yapılır. Esen kalın…                       Hasan TEMEL