Ruh sağlığımız bozuldu…  Türkiye’de, her 10 kişiden biri ilaç kullanıyor…           Antipsikotik ilaç tüketimi son beş yılda olağan dışı bir artış içinde...     Ruh sağlığı hastanelerinde doluluk oranları ise yüzde 100’e ulaştı...    Bunları ben değil uzmanlar söylüyor...                                    Nedense, uzman görüşlerine itibar etmek gibi bir huyum var..!                Ruhsal bozukluk, durduk yere ortaya çıkan bir hastalık değil...                             Bilimsel veriler;                Türkiye’de mutluluk oranının, dünya ortalamasının çok altında olduğunu gösteriyor... Daha açık bir ifadeyle mutsuzluk kaynaklı ruhsal bozukluklar, hayatımızın bir parçası haline geldi…                               Sonuç malum;                            Aile içi şiddet vakaları, boşanmalar, intiharlar, kadın cinayetleri vs. vs. vs…                                                       Devletin kutsiyetine inanan, küçük şeylerden mutlu olan, şükretmeyi bilen bu toplumun ruh sağlığı, ne oldu da bozuldu…            Sakın Covid-19 hastalığı yüzünden evlere tıkılıp kalmamıza takılmayın…                         Klasik ama gerçek bu…          Sebebinin, geçim derdi ve toplumun asgari %50 sini yok sayan ayrıştırıcı, kutuplaştırıcı nefret dili olduğu çok açık…                                        Etkilenenler de daha çok muhalifler kesimler…                         Gaye toplum sağlığını korumak değil, seçmen kitlesini konsolide etmek…    Lakin “mızrak çuvala sığmıyor.”artık…                            Şu korona günleri…                            Birliğe, beraberliğe, dayanışmaya, saygı ve sevgiye en çok ihtiyaç duyulan günler…                                 İktidar sahipleri ise hala siyasi çıkarım peşinde…                     Muhalif yerel yöneticileri devre dışı bırakmanın telaşına kaptırmışlar kendilerini…          Bunların tek bir dikili ağacı yok, iş yapamazlar söylemleri de artık ayaklarına dolanır oldu… Belediyeleri kaybetme travmasından kendilerini kurtaramıyorlar…                  Sırf muhalefetten farklı görünme duygusu kendilerini,  yanlış kararlar almalarına sürüklüyor…  Keşke yangın ormana sıçramadan, daha radikal sokağa çıkma kararları alınabilseydi…  Olan oldu… “Olmuşa ve ölmüşe çare yok” demiş atalarımız…     Yine de korona ile vedalaşma günleri yakın görülüyor…              Zaman derlenip toparlanma, can yakıcı yaraları sarıp sarmalama zamanı…     Tek eksiğimiz ise dayanışma ruhundan uzak oluşumuz…               Oysa bu zor günleri en az hasarla atlatabilen ülkeler,birlikte hareket edebilme kabiliyetini ortaya koyan ülkeler olacaktır.                  Hasan TEMEL