İnsanoğlunun şikayetçi olmadığı tek şey kendi aklı olmalı ki, gelişimin temelinde yatan mesele, eğitim seviyesinin düşüklüğü oluyor.    Eğitim, salt diploma ile sınırlı olmadığına göre günümüz şartlarında ülke olarak ihtiyaç duyulan toplumsal atılımları gerçekleştirmek mümkün mü sorusu önem kazanıyor. Bu soru siyaset erbaplarına sorulduğunda evet mümkündür diyeceklerdir. Aksi bir durumda ise kendilerini inkar etmiş olurlar.                                            Oysa eğitimsizlik, akla olan sadakate değil, sağda biat, solda ise kontrolsüz ifade özgürlüğüne, daha açık bir ifadeyle düşünce anarşizmine çanak tutuyor.   Geçen mayıs ayında, Finli Filozof Johan Vilhelm Snellman’ın hayatını anlatan, “Beyaz Zambaklar Ülkesinde” adlı bir kitap okudum.       Snellman, bir bilgin olmasına rağmen şöhretini, ekonomik ve kültürel devrimini gerçekleştiren Finlandiya’nın “halk öğretmeni” sıfatını alan bir büyük şahsiyet.                                 Sade bir dille yazılan kitap, özellikle ülke yönetimine talip olan siyasi partilerin yöneticilerine ışık tutan tavsiyelerle dolu bir bilgi hazinesi.                   Snellman, “devletlerin, ulusların, nesillerin, siyasi partiler ya da düşüncelerin, yani geçmiş tarihi ve hayatı olan ne varsa, zamanla zayıflayacağını ve yetersiz kalacağını söylüyor.             İnsan nesli sürekli değişim ve yenilenme içinde. Doğal olarak yeni nesiller, yeni düşünceler ve yeni istekler de bulunuyorlar.                                          Yeni nesillere eskimiş zamanı geçmiş fikirleri kabul ettiremezsiniz. Yeni nesillerin karşısına daha yeni, daha adil ve daha sağlam temellere dayalı düşüncelerle çıkmak zorundasınız. Sadece bu gerçeği kabul edenler başarılı olacağı gibi göz ardı edenleri, tahmin edemeyecekleri kadar büyük bir hüsran bekliyor olacaktır.          Biz de kendimizi,bir siyasi partinin neferleri olarak,çalışkan bir karınca kolonisi konumundan çıkararak akla ve zamana uygun, mutlu bir hayat yaratan sanatçılara dönüştürmeliyiz.                                 Bunu yaptığımız takdir de hem partimizi hem fikirlerimizi güçlendirebilir ve yeni nesillere kabul ettirebiliriz.Bir devletin güçlü veya zayıf oluşu, bir ulusun ilerleyişi veya gerileyişi o toplumun yönetici kalitesinden ya da kalitesizliğinden ileri gelmez.                      O devletleri ya da ulusları güçlü kılan, diğer devletler ve milletler karşısında kültürel devrimlerini gerçekleştirmeleri” olduğuna işaret ediyor.                      Bugün, köy enstitülerinin kapatılarak kültür devriminin kesintiye uğratılmasının, ülkemiz adına ne büyük bir felaket olduğu daha iyi anlaşılıyor.    Sağcısı, solcusu, muhafazakarı, liberali ya da İslamcısı, hizmet aracı olan parti ve yöneticilerin her biri sorun çözme acizliği içindeler.         Her biri kendisini siyaset sanatını icra eden sanatçı olarak görse de, pratikte karşılıkları olmadığı açıkça görülüyor.                                   Kendimizi kandırmayalım. Devletin ve siyasi partilerin başına ne kadar iyi yöneticiler getirirsek getirelim bir süre sonra arızalar peşi sıra ortaya çıkacaktır.                      Dünyada ki söz sahibi ülkeler seviyesine ulaşmak ve daha önemlisi kalıcı olmak için mutlaka ama mutlaka taban da bir kültürel devrime ihtiyaç var.                  Aksi takdir de devletlerin ulusların partilerin, aklınıza gelen her türlü halk yararına hizmet iddiası taşıyan kurumların başarısı, saman alev gibi gelip geçici olacaktır.                      Bu fikre olan inancım geçmişte yaşanan bir pratiğin (Finlandiya)başarılı olmasına dayanıyor. Bir atasözü derki; “Yeni toplumlar kendileriyle birlikte yeni şarkılar getirirler” Evet, gerçekten bizim de, birlikte söyleyebileceğimiz yeni şarkılara ihtiyacımız var. Saygılarımla.     Hasan TEMEL