Son bir sene içinde çalışanların ücretlerine % 30, temel ihtiyaçlarına ise, asgari %80 zam gelince kıyamet kopması beklentisi içine girenler hayal kırıklığına uğradılar.   Nasıl uğramasınlar ki!                Halkın %50’ye yakını, hala anlaşılamayan bir suskunluk ve umursamazlık içinde gününü gün ediyor. Yete ki, partilerinin seçim zaferleri daim olsun!     Bu öylesi bir zafer sarhoşluğu ki;      Bir dilim ekmek için sabahtan akşama iş peşinde koşan ya da işten atılan adamın, aile bireylerine karşı yaşadığı mahcubiyeti görmenizi engelliyor.             Bu öyle bir zafer sarhoşluğu ki;   Gecenin bir vaktinde hastalanan çocuğunu malum sebepten ötürü hastaneye götüremeyen anne-babaların varlığını unutturuyor. Bu öyle bir zafer sarhoşluğu ki;            Eskilerle idare eden, okula giden çocuklarına az da olsa harçlık verememenin utancını yaşayan babanın acısını htirmiyor.     Bu öyle bir zafer sarhoşluğu ki;                Sadece şükretmesi öğretilen, her küçük çocuğun hayali olan bir bisikleti çocuğuna alamayan bir babanın yaşadığı psikolojik çöküntüyü hasıraltı edebiliyor.        Bu öyle bir zafer sarhoşluğu ki;   Karda yağmurda çatısı akan, üşüyen hasta yoksul insanları ve kentsel dönüşüm aldatmacasıyla evleri yıkılan gecekondu mağdurlarını unutturuyor.     Sayfalar dolusu bu ve benzeri örnekler çoğaltılabileceği gibi bütün bunları görmezden gelmenin  verdiği çaresizlik duygusuna direnmek hiç de kolay değil. Kime oy vereceğinizin bir önemi yok . Yaşanan bunca acının,haksızlığın, adaletsizliğin önünde dik durun yeter. Çünkü aynı geminin yolcularıyız.         Demokrasinin kırıntılarına dahi tahammül edemeyen bir iktidar var. Ülke de ne kadar yazılı ve görsel yayın organı varsa ele geçirildi.             Bu yandaş yayın organları vasıtasıyla oluşturdukları algı politikalarını, hayatın tek doğrusu olarak toplumun hafızasına dikte ettiler.   Mutfaktaki yangın her geçen gün biraz daha büyürken gözler, ister istemez rahmetli Bülent Ecevit dönemin de elektriğe- suya zam geldiğinde ilçe meydanların da stant açan ve zamları protesto eden o gür sesli halk severleri arıyor(!) Lakin yoksunuz.         Soğan, patates, domates, ıspanak, pırasa biber. Aklınıza gelen ne varsa, envai çeşit meyve sebze. Adeta el yakıyor.                  Evdeki kadın ise, tencere kaynatma ve çocuklarının boğazından geçecek sıcak bir tas sıcak çorbanın hasretini çekiyor.     İnanın sizden oy isteyen yok.Tek dertleri yaşamak ve yaşatmak olan o annelerin ve çocukların çığlıklarına ses verin yeter!   Yoksulluğu kader olarak görmeyin. Siyasilerin kuyruklu yalanlarına kanmayın. Ekonomik krizler, yönetsel beceriksizliklerinin bir sonucu olduğunu yüzlerine vurun ve yüzlerini halka dönmelerini sağlayın. Uyarılara kulak asmayanları da siyaset sahnesinden silin atın.   Maalesef iyi yönetilmeyen, üretimden hızla uzaklaşan bir Türkiye var.Kurşun fiyatının arkasına sığınmaya çalışan iktidarın acziyetini lütfen görün. Yaşanan ekonomik krizlerin, kurşun fiyatı kaynaklı değil, uygulanan yanlış politikaların bir ürünü olduğunu kendilerine hatırlatın.   Tanzim satış noktalarında oluşan kuyruklar ve kotaya tabi tutulan meyve- sebze satışları ve kuyruklar, ancak ve ancak beka sorunuyla kamufle edilebilirdi. Öyle de oldu. Çünkü iktidarın söylenecek sözü kalmadı.   Tarım ve hayvancılıkta dünya da önemli bir yere sahipken tarım  ve hayvan ürünleri ithal eden bir ülke konumuna düşmek asla tesadüf değil. Çünkü, üretici ile tüketiciyi aracısız buluşturan bir hikaye yazmaktan kaçan bir iktidar var.      Umut insanı besler, gelişimini sağlar. Halk olarak bu insani görevimizi yerine getirmekten imtina etmeyeceğimize yürekten inanıyorum.    Sönmeye yüz tutan tencere ateşine bir parça odunda biz atalım.  Ateş sönmesin ve bizi bekleyen bu insani vazifenin İlk adımı, 29 Mart yerel seçimleri neden olmasın. Esen kalın… Hasan TEMEL